Γιατί η βιωσιμότητα στη βιομηχανία του τροφίμου δεν είναι απλά ένα trend

Το φαγητό είναι απαραίτητο για τη ζωή. Αυτός είναι ένας κανόνας αδιαμφισβήτητος όπως αδιαμφισβήτητη είναι και η κοινωνικοπολιτική σημασία του φαγητού. Αυτό που ωστόσο πολλοί δεν αντιλαμβάνονται είναι το μέγεθος της επιρροής που έχει το φαγητό στο περιβάλλον. Τα δύο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και τα τελευταία χρόνια αυτό έχει να καθίσταται ολοένα και πιο σαφές. Μαζί με τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων μας και την κατάχρηση της ενέργειας, η βιομηχανία του τροφίμου έρχεται να αυξήσει δραματικά το αποτύπωμα άνθρακα του καθενός μας ξεχωριστά και είναι απλό αν το σκεφτούμε.

Η βιομηχανία του τροφίμου καταναλώνει τεράστιες ποσότητες νερού και ενέργειας, μολύνει το περιβάλλον με απόβλητα αλλά και φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται για την ευημερία της. Το τοπίο αλλάζει εξαιτίας της βιομηχανίας του κρέατος και τις απαιτήσεις που έχει για τη διατήρησή του και φυσικά υπάρχουν και τα ηθικά κωλύματα τα οποία δεν θα αναλύσουμε σήμερα. Σήμερα θα μιλήσουμε για τις επιπτώσεις της βιομηχανίας του τροφίμου στη ζωή, το περιβάλλον και το μέλλον μας.

Πολλαπλές έρευνες και αναλύσεις αμφισβητούν την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του τροφίμου ως έχει σήμερα. Σύμφωνα με έρευνα και δήλωση της Ευρωπαικής επιτροπής αγροτικής ανάπτυξης, πολλά από τα σημερινά συστήματα παραγωγής τροφής θέτουν σε κίνδυνο και απειλούν τη δυνατότητα της Γης να παράγει φαγητό άμεσα αλλά και στο μέλλον. Παγκοσμίως αλλά και πιο συγκεκριμένα, σε πολλές περιοχές της Ευρώπης, η παραγωγή τροφής ξεπερνά τα περιβαλλοντικά όρια ή πλησιάζει στο μάξιμουμ των ορίων. Η ανάγκη λοιπόν για βιώσιμες πηγές τροφής είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Τι εννοούμε όταν λέμε όμως βιώσιμες πηγές τροφής;

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ερμηνείες του όρου αλλά στον πυρήνα τους, οι βιώσιμες τροφές είναι εκείνες που δεν κατασπαταλούν τους πόρους της γης γρηγορότερα από ότι εκείνη μπορεί να τους αντικαταστήσει. Είναι τρόποι καλλιέργειας που δεν απαιτούν τη σπατάλη νερού, είναι η ανεύρεση εναλλακτικών πηγών πρωτεΐνης ώστε να αποσυμφορηθεί η ζωική αλυσίδα και το πρόβλημα που δημιουργεί στο περιβάλλον, είναι η αλλαγή στις πρακτικές και πολιτικές των εργοστασίων παραγωγής τροφίμων… Είναι μία αλυσίδα αλλαγών που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται κρίκο-κρίκο και καθώς οι τάσεις της εποχής θα αλλάζουν και οι συνήθειές μας θα προσαρμόζονται στις νέες μας ανάγκες και στις ανάγκες της γης, δεν θα μιλάμε πλέον για τη βιωσιμότητα σαν τάση αλλά σαν τρόπο ζωής.